In het water was de zeeziekte gelijk over (gelukkig). Eèn blik onder water was genoeg, wat een zicht hier, daar kan geen ander land aan tippen: mijn duik was al geslaagd en we waren nog niet eens onder geweest.
Na een niet zo vlotte, ik had weer eens last met klaren, afdaling zaten we op 4 meter. Het is wel grappig om het gezicht van je buddy dan te zien je ziet ze denken "daar gaat mijn duik". Maar na 5 min op 4 meter konden we rustig verder afdalen. RUSTIG Ik was alles behalve rustig eerst kwamen we een manta tegen die mijn lucht even weg nam. Zou die kerel dan toch gelijk hebben met zijn sterke verhalen. Rustig verder zwemmend kwam ik een zeeslang tegen. Ik heb maar net gedaan of ie er niet was. Hoewel mijn hartslag iets heel anders vertelde. Snel weer verder achter mijn buddy's aanzwemmend zagen we een groep gropers ofwel zeebaars nou die waren echt wel een meter. Super wat een joekels van beesten. Er werd mij gebaard verder mee te komen er werd het teken "haai" gegeven.
Nou dit is dan het einde van deze reis schoot er door mijn hoofd. Ik zal wel weer iets doen waardoor ik mot krijg met die beesten. Langzaam zwommen we op een rots heen en daar lagen wel 6 grijze verpleegsterhaaien. Als je toen mijn luchtverbruik had gezien! We hebben een minuut of tien naar deze knapen liggen kijken en zijn toen langzaam weer naar de boot gegaan. Ik kon nu niet wachten voor de tweede duik hoewel ik de eerste keer bijna bagger scheet. Tja duiken is verslavend.
