Najaarsevenement 2011

 

We waren schitterend op tijd want de boerenkool en de hutspot waren gereed om gegeten te worden. Nu heb ik persoonlijk een hekel aan eten maar goed, daar heb ik mij overheen gezet en een flink gat geslagen in beide gerechten waar ook de worsten niet ontbraken. Complimenten aan familie Elskamp en Jager die verantwoordelijk waren voor de maaltijd. Na het eten even een wandeling over het eiland om e.a. een beetje te laten zakken en toen kon iedereen beginnen met het instuderen van een lied wat ze moesten maken van de woorden die gevonden waren tijdens de puzzeltocht op het water. Toen ik daar de resultaten van hoorde was het mij weer geheel duidelijk waarom ik niet mee had gedaan. De kwaliteit van het zingen was van dien aard dat de ramen bijna spontaan uit de kozijnen sprongen, de vorken en messen krom in de besteklade bogen en alle konijnen geheel van het eiland verdwenen waren! Nadien lag er zelfs een paling dood op de stijger, die had zelfmoord gepleegd!

Je wilt het geloven of niet, men wou daarna ook nog weten wie gewonnen had?!?! Jeetje, ik was al blij dat ik het overleefd had, laat staan dat ik ook nog wou weten wie hoegenaamd “de beste was”. Er was namelijk nog een beker te verdienen zoals men aan gaf. Uiteraard moest de commissie even overleggen dus die zijn met z’n allen naar buiten gegaan om te bepalen wie de beker moest hebben. Na ruim een kwartier overleg en een aantal peukjes verder kwamen de heren terug. Omdat ik niet mee had gedaan aan de klaagliederen en dus geen aanspraak kon doen op de beker leek het mij leuk om e.a. op film vast te leggen. Jens en Bjorn gingen aan de jury tafel zitten en begonnen aan hun betoog. Ik heb de camera verscheidene malen op de bank neergezet omdat er geen einde aan het verhaal kwam. Er werd heel duidelijk uitgelegd aan een ieder die aanwezig was waarom die de beker niet kregen, persoon voor persoon en dat waren er nogal wat.

Omdat er bijna niemand meer over gebleven was van wie de beker zou kunnen krijgen begon er bij mij van binnen iets te knagen.  Het zou toch niet…… “nee, dat kon niet, ik had immers niet mee gedaan”, Allemaal verhalen over mensen die wat betekend hadden voor de club etc, etc. Eerst had Theo hem gehad, toen Debbie, dit had dus geheel niets met die wedstrijd te maken. Op een gegeven moment keken Martijn en ik elkaar aan en toen viel bij mij het kwartje……..   Shit, die had ik dus mooi niet zien aankomen! Dus daarom “moest ik komen van Björn”…….

 

Toen de heren door hadden dat ik wat in de gaten kreeg, nam Martijn de camera van mij over en daar stond ik met de b….. vol tanden. “Ons nieuwe honk” bij de klimvereniging etc etc hadden de doorslag gegeven. Door de twee stevige handen van beide heren (Jens en Bjorn)waardoor ik kon voelen dat het gemeend was deden mij dus lekker de bekende das om. Compleet overrompeld werd mij de beker overhandigd met de bedoeling dat ik ook nog wat zinnigs zou gaan zeggen ook. Nee dus, wat voor onnozel lulverhaal ik er toen uitgooide weet ik niet meer maar volgens mij sloeg het werkelijk nergens meer op. Gefeliciteerd mensen, het is gelukt, Almar is stil……..

Mijn dank !

Ik zal er met veel plezier een jaar op passen.

Daarna hebben we nog heel gezellig zitten nakeuvelen over van alles en nog wat. Genoeg drank in ieder geval, zelfs de cola was er in overvloed. Hoe we daar kwamen zullen Björn en Marcel vast wel vertellen, een verhaal apart……

Om 22.00 uur zou ik weg maar toen was net de frituur aangezet waardoor ik niet weg mocht. Mijn zwembandje kon nog wel even van 8 atmosfeer doorgedrukt worden naar 9 atmosfeer. Na de nodige hapjes en 1 pilsje (tja, dat heb je als je nog moet varen) ben ik keurig door Björn en Meinte weer terug gebracht per boot naar de parkeerplaats. De motor viel nog wel even uit om het spannend te houden maar nadat het knikje uit de brandstofslang werd gehaald kwamen we waar we moesten zijn.

Mijn complimenten naar de feestcommissie, het was een leuke happening, gezellig en goed georganiseerd met voor mij als slagroom op het gebak nog een mooie beker ook!

Nou na dit geweldige verhaal zal ik de rest van het verslag maar weer op mij nemen, Almar bedankt voor je verslag dit scheelde mij weer een hoop werk.

Nadat Almar weer terug was gebracht, hebben de overige bewoners van het pand nog lekker door gefeest en dat duurde tot in de kleine uurtjes.

Zondag

Zondag morgen kwamen de bewoners van het huisje langzaam tot leven, en moest er natuurlijk ook worden ontbeten. Maar we misten onze kok voor de boterhammen met ei en spek ( Henk). Gelukkig stonden de vervangers nu op en Harry en Lourens konden het bijna net zo goed. Tijdens het ontbijt konden we genieten van het schitterende uitzicht over het meer, waar nu de schuimkoppen opstonden, ja wat dat betreft hadden we het tijdens de opdrachten getroffen met het weer. Ondertussen werd er ook overlegd wat we zouden gaan doen, naar huis of nog even met de punters gaan stoeien. Na een kort overleg werd er toch besloten om op het hoogte punt te gaan stoppen en het huisje te poetsen en dan naar huis. Dit moest in groepjes gedaan te worden. Nadat de laatste ploeg was geëvacueerd werd de beheerder gebeld welke na een korte inspectie de laatste personen naar wal bracht. Dit was het einde van een zeer geslaagd weekend welke zeker voor herhaling vatbaar is.

Ik wil bij deze de evenementencommisie ook weer hartelijk danken voor dit fijne weekend, en voor de tijd die ze er weer in hebben gestoken.

P.s. Zoals Almar reeds refereerde zou ik jullie trouwe lezers van de nieuwsbrief willen vragen,
Om Bjorn en Marcel te gaan vragen hoe ze aan de cola en sinas kwamen dit is zeker de moeite waard!!


Geplaatst

in

door

Tags: