Het najaarsevenement 2011 was weer een groot succes. Het was dit jaar in Giethoorn waar we ons om half tien moesten verzamelen.
De evenementencommisie zou ons daar opwachten. Al wat er was geen evenementencommisie, die kwamen precies om half tien aan. Toen was het wachten op nog één gezin..
Dit was de Familie Brakels toen die eindelijk arriveerden besloot Björn een grapje uit te halen door met z’n allen op een rij te gaan staan en om de klok te gaan tikken, dit werd door iedereen netjes uitgevoerd, maar toen Jacob dat zag gaf hij een dot gas! Volgens ons heeft zijn auto nog nooit zoveel toeren gemaakt! en reed de klinkers uit de wegen en scheurde weg. Toen begon Björn zich toch zorgen te maken en begon te denken dat het niet zo grappig was geweest en toen draaide Jacob de auto weer en kwam zijn auto met lekker ruikende koppelingsplaat aan. Na hier lekker om te hebben gelachen was het de hoogste tijd voor gebak met koffie.
Na deze versnapering was het tijd voor het echte werk, ze hadden een viertal punters klaar liggen en nadat iedereen in een ploeg was ingedeeld. Was het tijd voor een route te gaan punteren met een aantal vragen aan de bruggen die beantwoord moesten worden en met deze antwoorden moet er een nieuw DTH nummer gemaakt worden op de deun van” het is moeilijk bescheiden te blijven.” Na een leuke route door de grachtjes van Giethoorn te hebben gevaren, kwamen we aan bij een meertje waar we de punters konden gaan optuigen, en zeilende naar het eiland konden gaan. Nou bleken de punters niet zo makkelijk te zeilen er waren een paar die raakten steeds verder uit de koers totdat ze toch maar het zeil lieten zakken en toch maar gingen punteren. Dat ging zo goed dat ze net voor de echte zeilers op het eiland aan kwamen.
Dat was voor ons ( Lourens, Jacob en Richard) wel even balen!! Daar was het wachten op de overige twee punters welke nog lekker op het meer rond dobberden. Ondertussen werd er op het Robinson eiland begonnen met het slachten van de laatste buffels voor de lunch. Nadat de laatste punter had aangelegd was het eten ook klaar, wat een timing! Nadat we de buiken hadden gevuld werd deel twee van de opdracht uitgelegd, dat was een zeilwedstrijd met opdrachten. Na het startschot werden de punters opgetuigd en gingen ze er met een bloedgang er vandoor (helaas een slak is sneller) maar de bemanning van de punters waren bloed fanatiek! En er werd een verwoede strijd uitgevoerd waar er drie teams toch wel met kop en schouders boven de rest uitstaken.
Na deze enerverende race was het de hoogste tijd om deel drie van de opdrachten uit te voeren. Dit was zeilend naar het dorp terug te gaan en langs een nieuwe route de rest van de vragen te beantwoorden en tevens de slaapspullen aan boord te laden, zodra dit was gedaan weer terug naar het meer en door naar een andere eiland waar ons vakantiehuisje stond. Hier aangekomen de bedden opmaken en even lekker een bakje koffie drinken. Na de koffie moest er nog even eten klaar gemaakt worden. Er moesten Aardappelen geschild worden en de uien gesneden worden.
Nu laat ik even de rest van het verslag over aan Almar die nu ook aanwezig is.
Zaterdag
Ik had donderdag na aandringen van Björn besloten om zaterdagavond even een kijkje te nemen bij het evenement en de daarbij betrokken personen. Waarom Björn er zo op aan had gedrongen dat ik “moest” komen werd mij later pas duidelijk. Om 17.15 nog even met Björn gebeld want die had mij reeds alweer twee maal gebeld (ja, dan kun je er niet meer onderuit, was ik gelukkig ook niet van plan….). Van hem moest ik 6 minuten voordat ik op de parkeerplaats in Giethoorn zou zijn even bellen zodat ze mij konden “ontvangen”, op zijn zachts gezegd vreemd te noemen.
Zoals gevraagd heb ik 6 minuten van te voren gebeld en kwam aan op de parkeerplaats waar (uiteraard) niemand aanwezig was. Weer bellen…. “ja, we zijn er bijna, we komen er aan”. Met dikke jassen aan en een camera in de aanslag kwamen Björn en Meinte aanlopen. Daar zat ik net op te wachten, een camera!!!!! Ik liep mee en zag top mijn verbazing dat ik in een klein bootje moest die direct flink dieper in het water lag toen ik instapte. Gelukkig heb ik standaard een zwembandje om die op 8 atmosfeer staat dus dat was geen probleem. Na een flink stuk gevaren te hebben bekroop mij het gevoel van: “vind ik dit in het donker ooit weer terug als ik moet lopen?” Na de oversteek van een serieuze waterplas bleek het huisje op een eiland te staan, dat lopen kon ik dus wel vergeten! Gevangen op een eiland en hopen dat je ooit weer een boottripje terug krijgt als niet iedereen in de olie zit….
