De eerste keer..

“Duiken is dat niet wat voor jou?” Die vraag is me de afgelopen tijd vaak gesteld. Antwoorden volgden als: “Ik ben al bang dat jij niet meer boven komt”, “Ik durf niet eens kopje onder in het zwembad”, etc. Tijdens een opruim/schoonmaaksessie een stapel duikmagazines gevonden en, nieuwsgierig als ik ben, die doorgespit. De conclusie, die onderwaterwereld blijkt toch wel ontzettend mooi te zijn.

Interesse gewekt, maar dan die angst, als kind eens bijna verdronken en in het zwembad daarom niet kopje onder durven. Echter, de wil om die onderwaterwereld zelf te zien is groter, dus het lange wachten op de introductieduik kan beginnen. Gespannen meld ik me in Heerenveen, na een begin verhaal met wat basis do’s en dont’s gaan we dan toch eindelijk dat water in!

DSC_0655Wat een spullen en wat een gedoe, gaat me dit ooit lukken? Eerst maar eens aan de kant hangen en ademen onder water. Oke, dit is raar. Dat geluid van die tweede trap, het feit dat ademen onder water niet klopt maakt het verwarrend, het idee dat m’n hand nog boven water is aan de rand van het zwembad voelt vertrouwt. Dan komt het moment dat ik loslaten moet, ik moet die drempel over.. Dus ik ga maar, verstand op 0, vertrouwen in die spullen en gaan! Wat een rust, wat een stilte onder water. Ze zitten te dammen op de vloer van het zwembad, hoe gaaf! Dat wil ik ook!! Maar complete chaos in mijn hoofd, dat vest en dat lucht erin en -uit, wat een gedoe. Bij het gedoe komt het gevoel van twijfel en komt de angst weer, maar niet toe willen geven want de nieuwsgierigheid won. Mijn eerste duik is een achtbaan van geweldige rust in mijn hoofd tot complete paniek en heel veel zuurstof gebruik. Wil ik verder met duiken? Zonder de paniek in mijn hoofd vind ik het heerlijk!

Dus een week later weer aan de kant van het zwembad, ik zet stug door, een stuk minder gespannen en ik bepaal wat er gebeurd. Eerst in het ondiepe, dat trimvest is nog steeds een apart ding wat ik nog lang niet onder de knie heb, Martijn ziet dit en regelt dat, tof want zo kan ik me op de rest focussen. Wat een fijne wereld is het toch onder water, weer de stilte in mijn hoofd van de vorige keer, met als groot verschil, totaal geen paniek. En ik zie van alles, wat liggen er veel hele kleine dingen op de bodem van het zwembad en wat grappig om te zien hoe verschillend mensen zwemmen, maar ook hoe hun linker- en rechterbeen van elkaar verschillen qua beweging. Ik gebruik een stuk minder zuurstof en merk dat als ik adem ik stijg en uitadem daal, super logisch maar hoe fijn, in het water liggen en alles vergeten, als er een dambord zou zijn zou ik bijna de rust hebben om een paar zetten te maken. De rust is er, de angst is weg en het enthousiasme overheerst zwaar.

Meteen opgegeven voor de cursus, hopelijk rond de zomer mijn brevet en dan veel genieten onder water,  in het binnen- en buitenland, waar nog heel veel meer te zien is!

Ik heb er onwijs veel zin in!


Geplaatst

in

door

Tags:

Reacties

3 reacties op “De eerste keer..”

  1. Jacob avatar

    Er gaat echt nog een volslagen andere wereld voor je open , inderdaad die stilte en het observeren van het leven onderwater, ja ………………

  2. Janwillem Bethlehem avatar
    Janwillem Bethlehem

    Mooi geschreven, Trieneke! Ik herkende meteen al dat het van jou was, zonder je naam te hebben gezien!

    Veel plezier morgen! Volgende week donderdag doe ik weer mee met de cursus!

    Groetjes,

    Janwillem