Op zaterdag 1 november ben ik samen met Grietje voor een 14 daagse vakantie naar Lanzarote geweest.
De bedoeling was om al in oktober te gaan, maar we kregen te horen dat er op 1 november en later vanaf Eelde/Groningen gevlogen kon worden en dat is voor ons wat dichterbij dan Schiphol.
Ca 15.30 uur vertrokken we en met een half uur durende tussenstop in Eindhoven kwamen we ca 4 uur later op Lanzarote/Arrecife aan.
Het is daar een uur vroeger dan bij ons.
De reisorganisatie had vervoer naar het hotel geregeld en binnen een half uur nadat we onze koffers van de lopende band hadden geplukt waren we ons aan het inchecken.
De volgende dag maar eens de omgeving verkennen, temperatuur was tegen de 30 graden, maar door een hier altijd waaiende wind was het gewoon lekker aangenaam.
Korte broek en een shirt oid was ook het enigste wat je hier aan kleren droeg.
Ik had via internet al even gekeken wat er aan duikbasis waren maar zo een twee drie niet gevonden.
Met behulp van een kaart en je mond kom je een heel eind en op dag drie kwamen we bij “Aquatis Diving Center” in Costa Tequise uit.
Zeer vriendelijke ontvangst en de klik was er meteen.
Na wat wederzijdse info maar eens een duikuitrusting passen en dat zag er goed uit, alle apparatuur zag er keurig onderhouden uit en was van recente datum.
De eerste twee duiken zou ik de volgende dag gaan maken en om ca 8.30 werden we van het hotel afgehaald.
Aangezien de meeste duiklocaties vanaf de kant worden bedoken ging Grietje ook mee, zij kon dan mooi de omgeving bekijken terwijl ik onder water was.
De eerste duiklocatie was “Puerto del Carmen” wat aan de oostkant van het eiland ligt, we reden vrijwel tot aan de pier waar we te water zouden gaan.
Onze gids/instructeur was Jürgen en mijn buddy was Kevin een Ier en daarnaast nog een Engels echtpaar.
Tijdens de briefing werd al aangegeven dat het hier aardig kan stromen en zou dat het geval zijn dan gingen we niet naar locatie “La Cathedral” maar naar een andere plaats.
Na de buddycheck gingen we te water en je kon merken dat we de stroming in de rug hadden, het zij al voldoende.
Er was zeer veel leven, allerlei soorten vis en (zachte) koralen.
Vrij vlot zaten we na een drop off al op ca 30 mtr diepte maar de stroming kwam aardig opzetten en na ruim 15 minuten gaf Jürgen aan dat we terug gingen.
Toen we aan de bovenkant van de rotspartij kwamen voelde je de stroming op je af komen, dan blijft er maar één ding over, op de bodem en proberen je aan stenen voort te trekken en te schuilen achter wat grotere rotsen.
Ik gaf mijn Ierse buddy aan dat hij naar de bodem moest, maar hij bleef maar op ca 1,5 mtr daarboven hangen, ook het Engelse echtpaar had niet door wat ze moesten doen en ook hier was het verhaal hetzelfde.
Tja en dan is het buffelen en vliegen de liters lucht erdoor.
Naderhand bleek dat mijn gemiddeld luchtverbruik tijdens deze duik op 16,5 ltr/min zat terwijl ik normaal iets van een kleine 11 ltr verbruik.
Tijdens de briefing had Jürgen al aangegeven dat men bij hem aan z’n octopus kon hangen en al snel deed mijn buddy daar een beroep op.
Over de terugweg deden we ca een half uur, de fles van mijn buddy was vrijwel leeg en ook het echtpaar had zo goed als niets meer in hun fles toen we boven kwamen.
Dat Jürgen zijn fles ook zo goed als leeg was is duidelijk want er lurkten tenslotte twee aan.
Ik zelf kwam met ca 45 bar boven (allemaal 12 ltr fles).
Tijdens de de-briefing werd er gevraagd of men ooit tijdens hun opleiding over stromingsduiken had gesproken en hoe te handelen, het antwoord was nee.
Hun opleiding hadden ze dan ook niet in West-Europa gevolgd.
Puerto del Carmen La Catedral
Bovenstaande krijg je een idee hoe het er onder water uitziet bij “Puerto del Carmen”, rechts La Catedral die we (nog) niet bereikt hadden.
Na een pauze van ca 1,5 uur, briefing voor de volgende duik.
Gingen we vanmorgen richting La Catedral, nu zouden we de andere kant richting “Gambas” gaan.
De standaard Buddycheck bij elkaar uitvoeren en we waren klaar om te water te gaan.
Wederom veel drop off’s. De stroming van vanmorgen was vrijwel gaan liggen en het was een relaxte duik, buddyparen gelijk aan de eerste duik.
Op 20 mtr was duidelijk zichtbaar een tonijn van ca 2 mtr aan het jagen, zoef, zoef schoot hij door de scholen kleine vis, een mooi gezicht.
Maar zo snel hij kwam zo snel was hij er ook weer vandoor en een foto maken is dan ook niet gelukt omdat het toestel nog niet opgestart was voordat hij al vertrokken was.
Op 27 mtr diepte lag een urn met de as van een duiker die een paar jaar terug was overleden en zeer veel op deze plek heeft gedoken en had aangegeven hier zijn laatste rustplaats te willen vinden. Jürgen veegde het naamplaatje schoon waarna de gegevens zichtbaar werden.
Zeer helder water, zicht 30+ mtr, temperatuur 23º, het was gewoon warm in mijn 5 mm pak.
Op de terugweg nog een aantal zeepaardjes gezien
Je komt er ook veel vuurwormen tegen, prachtig om te fotograferen en te zien, maar blijf er maar af want de haartjes schijnen zeer irritant voor je huid te zijn. Ik heb het maar niet nagegaan wat wel of niet waar is.
Na omkleden waren we binnen een half uur weer bij de duikbasis en afspraak gemaakt voor de volgende duiken welke we met een dag pauze ertussen zouden gaan maken
Vuurworm en Zeepaardje
De dag na de eerste twee duiken even lekker relaxen en zien wat er nog meer te doen is op het eiland.
Alvast voor vrijdag en het weekend een auto gehuurd om wat van het eiland te gaan zien want buiten het duiken is er nog genoeg te doen.
Lanzarote is een van de Canarische Eilanden, wat de eilanden met elkaar gemeen hebben is dat ze allemaal een vulkanische oorsprong hebben.
Ze zijn eigenlijk allemaal de bovenkant van een onderzeese berg en onder water is dat ook merkbaar want een kilometer of meer buiten de kust is het al vele honderden meters diep.
Je kunt het op de bovenstaande tekening van duiklocatie “Puerto del Carmen” wel zien dat het daar niet eens zo ver buiten de kust al 45 mtr diep en op een andere duikplaats (Male) was het al snel 60 mtr.
Door hun vulkanische oorsprong wordt Lanzarote ook wel het zwarte eiland genoemd.
Gelukkig bestaan de stranden wel uit zand want in de loop der eeuwen hebben de winden heel wat Sahara-zand deze kant uit geblazen, ook onder water is het geel zand wat je ziet.
Hemelsbreed is de afstand Marokko/Sahara naar Lanzarote ca 110 km.
De tweede dag duiken staat voor de boeg, om half negen worden we weer opgehaald bij het hotel vandaan.
Eerst naar de duikbasis om spullen op te halen en kennis te maken met andere duikers.
We gaan vandaag duiken bij het plaatsje Playa Blanca.
Zachte Koralen
Er duiken vandaag een aantal beginners mee, vandaar een niet zo diepe locatie en geen stroming.
Mijn gids vandaag is Merel een Nederlandse Padi instructrice van 25 jaar oud, zij heeft vandaag de leiding over de groep.
Playa Blanca ligt aan de zuid kant van Lanzarote en van hier uit kun je het buureiland Fuertaventura zien liggen.
In het water tussen de twee eilanden heeft men afgelopen winter zelfs een walvis haai gezien en ook het grotere wild zoals walvissen, blauwe haaien en zelfs hamer haaien schijnen hier bepaalde tijden van het jaar in deze contreien voor te komen.
Voor de vissers, big game vissen wordt hier veel gedaan.
De duiklocatie Playa Flamingo ligt aan het strand en is van twee kanten omsloten door een dijk van gestorte rotsen met in het midden een doorgang naar buiten.
Voor onze eerste duik houden we rechts aan, er zijn hier veel duikers en het is een geliefde locatie voor beginners.
Zicht is goed, 20+ mtr, temperatuur 24º, voor de verandering een 3 mm pak, heel veel leven/kleur en meerdere sepia’s gezien welke als je de tijd er voor neemt zeer nieuwsgierig zijn en dicht bij je kunnen komen.
Max diepte 18,8 mtr duiktijd 66 minuten.
Na een pauze van ca een uur gaan we los voor de tweede duik, nu gaan we links af na de uitgang.
Zicht nog steeds 20+ mtr en ook temperatuur het zelfde, maar doordat we relatief een korte pauze hebben gehad begint mijn 3 mm pak toch frisjes te voelen.
Buiten het kleurrijke spul twee roggen, fluitvissen, barracuda’s een octopus en een aantal paartjes sepia’s gezien.
Max diepte 18,6 mtr duiktijd 57 minuten en wederom was Merel weer mijn buddy tijdens de tweede duik.
Playa Blanca Playa Flamingo
Het is weekend en we hadden besloten wat van het eiland te gaan bekijken.
Tijdens het huren van de auto konden voor een klein bedrag een toegangskaart kopen voor een zestal bijzonderheden op het eiland, als we dit afzonderlijk hadden gedaan waren we drie maal zoveel kwijt geweest dus het eerste maar gedaan.
Ca 280 jaar terug heeft hier op Lanzarote de laatste eruptie plaatsgevonden, een toenmalige pastoor heeft alles zeer gedetailleerd beschreven en heden ten dage heeft men aan deze gegevens nog zeer veel baat.
In het zuid/westen is het Nationaal Park Timanfaya waar de sporen van de laatste eruptie nog steeds te zien zijn zoals het toen gebeurd is.
Nergens van alle Canarische Eilanden is de vulkanische oorsprong en het geweld van deze vulkanische uitbarsting zo zichtbaar als in dit park
Wanneer je daar naar toe gaat lijkt het alsof je langzaam maar zeker over de maanoppervlakte aan het rijden bent, gebroken lavastromen zover als je kunt zien.
Als je de toegangspoort van het park gepasseerd bent wordt je automatisch naar het ontvangstpunt/restaurant op ca 500 mtr hoogte geleid.
Hier staan diverse bussen klaar, je kunt de taal die de gids spreekt kiezen en vervolgens instappen en de “Ruta de los Vulcanos” maken.
De reis van een half uur gaat dwars door en over deze lavastromen en dat is zeer indrukwekkend.
Na terugkomst nog even het eea genuttigd in het restaurantje, hier is een put van ca 6 mtr diep waar een temperatuur van 400º uit komt.
’s Morgens worden hier halve kippen opgelegd die vrij vlot gaar zijn en genuttigd kunnen worden.
De temperatuur geeft aan dat hier vlak onder de oppervlakte de vulkaan nog steeds actief is.
Een meetsysteem zorgt ervoor dat al de kleinste temperatuur afwijking geconstateerd wordt, waarna men eventueel actie kan ondernemen.
In het noorden ligt “Mirador del Rio” op ca 500 mtr hoogte, van hier uit heb je een fenomenaal uitzicht op de eilanden Isla Graciosa, Isla de Montaňa Clara en Isla de Alegranza.
Ook een bezoekje aan “Cueva de Los Verdes” met z’n ondergrondse natuurlijke gangen en grotten was zeer de moeite waard, diverse mineralen in het lavagesteente kun je hier zien opgloeien met hun afzonderlijke kleuren.
Vlakbij “Cueva de Los Verdes” ligt “Jameos del Aqua” een ondergronds door zeewater gevoed meertje waar zeldzame kleine albinokrabben leven. Het water is kraakhelder gelijk kraanwater, er wordt overal aangegeven geen munten oid in het water te gooien aangezien je op deze manier de krabbetjes zou kunnen verwonden.
Wat ook beslist een bezoek waard was, was “Villa d’Arte – de Fundación César Manrique”, hier zie je midden in het lavalandschap de woning en atelier van de kunstenaar César Manrique.
Zijn kunstwerken zie je overal op het eiland staan, hij heeft er oa voor gezorgd dat de traditionele architectuur van gebouwen op Lanzarote met hun wit/crème kleur overal gehandhaafd blijft.
Internationaal was hij een begenadigd architect/kunstenaar welke overal geroemd werd.
Buiten Lanzarote vindt je zijn kunstwerken in diverse musea, bij een auto ongeluk niet ver van de plaats waar woonde kwam hij in 1992 om het leven.
Zo dit was zo’n beetje in vogelvlucht de bijzonderheden die je op het eiland aan treft, ik kan nog uitgebreider er op in gaan maar het duiken heeft in dit stukje de prioriteit.
We hebben de huurauto weer ingeleverd en ’s morgens om half negen worden we weer opgehaald voor een dag duiken.
De bedoeling is om bij “Puerto del Carmen”, oa La Catedral weer te gaan bezoeken.
Na omkleden en briefing ga ik samen met Merel en een Engelsman John te water.
Toch maar weer een 5 mm pak aan want de laatste duik in 3 mm was zoals geschreven wat frisjes.
Stroming nu nihil, zicht 30+ temperatuur 23º, 49 minuten en 29,2 mtr. zeer veel kleurig leven, een paar beste baarzen in La Catedral en op het eind van de duik nog zeepaardjes.
Puerto del Carmen Agujero Azul
Na ruim één uur de tweede duik voor deze dag.
Merel geeft weer de briefing, we zijn nog steeds bij Puerto del Carmen maar nu gaan we naar Agujero Azul, een drop off met op het laatst een grotje van 28 naar ca 22 mtr.
Zicht nog steeds 30+, temperatuur 23º, stroming nihil, Merel en John, resp. gids en buddy.
Ook hier zeer veel vissen en allerlei kleuren, poetsstations met veel poetsgarnalen.
Er komt al schot in onze vakantie en op donderdag 13 november zal ik mijn laatste duiken hier maken en zoals naderhand zal blijken waren deze het toetje van de duikstekken.
Het is weer half negen en we worden zoals altijd opgehaald, vervolgens naar de duikbasis voor het inladen van duikuitrustingen en daarna op weg.
We gaan naar “Male” een plaatsje ca 15 minuten rijden van de duikbasis, de bedoeling was hier al eerder te gaan duiken maar door de harde wind was dit niet mogelijk.
De andere locaties hebben bescherming van een baai of een soort van dijk, maar hier staan de volle golven/wind van de Atlantische oceaan op de kust waardoor het moeilijk/gevaarlijk kan zijn in/uit het water te komen. Het ligt aan de noord/oost kant van het eiland
Maar nu was het prachtig weer en een matige wind.
Male is een naturistendorpje, waar vrijwel de meeste mensen naakt door het dorp lopen/fietsen en ik denk dat dat soms lachwekkende situaties zal geven.
Bij de duikstek aangekomen blijkt dat we via een in de rotsen uitgehouwen trap ruim 20 mtr met volle bepakking naar beneden moeten lopen, dat is even slikken, maar goed je moet er wat voor over hebben. Daarna met een commandosprong van een paar meter het water in.
Tijdens de briefing door Louis werd ons de wetenswaardigheden van de locatie verteld, het wordt hier al snel diep en afgesproken werd dat we niet dieper dan 40 mtr zouden gaan en ook geen deco duik zouden maken.
Na de commandosprong even op elkaar wachten, mijn gids was Louis en buddy wederom John. Je kijkt dan naar boven en ziet een aantal naturisten zwemmen, een koddig gezicht is dat het spulletje van de heren heen en weer zwaaien in het heldere water.
Maar goed de duik was zeer mooi, duidelijk grotere vissen en wederom zeer veel kleuren, op ruim 37 mtr nog een grotje met grote baarzen er in. Verderop was het donkerblauw, dus nog dieper.
Tijdens de briefing had Louis aangegeven dat we misschien kans hadden een angelshark/engelenhaai te zien, maar het seizoen moest eigenlijk nog beginnen en de temperatuur van het water was eigenlijk nog wat aan de hoge kant om er veel te zien.
Onze groep duikers bestond uit twee ploegjes van 3 personen, een gids en een buddypaar daarnaast waren er nog twee instructrices in opleiding die mee gingen.
Zoals gezegd was Louis onze gids en ook Merel had een groepje van twee.
Tijdens het tweede deel van de duik bleek dat mijn buddy al vlot door zijn lucht heen was en het buddy paar van Merel idem.
Merel ging met de instructrices in opleiding en drie gastduikers naar boven en ik ging samen met Louis verder duiken.
En dat bleek een gunstige wending te zijn geweest tussen twee lavastromen op ca 15 mtr diep lag op het zand een angelshark/engelenhaai van ruim 1,8 mtr, rustig er naar toe en we konden hem zeer goed bekijken/fotograferen, prachtig in één woord.
Nog verder gekeken maar geen anderen kunnen ontdekken.
Dit was echt een super duik, zicht 30+, diepte 37,7 mtr, duiktijd 49 minuten, temperatuur 21º.
Dat kom je boven met een smile van hier tot Tokyo, maar dan uit het water met een trappetje wat geschikt is voor zwemmers en vooruit ook voor duikers.
Je loodgordel en vinnen laat je hier maar liggen maar je fles moet wel naar boven, maar goed een dik uur pauze en dan gaan we op voor de tweede en voor mij laatste duik.
Zelfde weg naar beneden en de boel klaar maken, bij briefing was al aangegeven dat we niet te diep zouden gaan vanwege de eerste diepe duik.
Male, rechts eerste duik, links tweede
Tweede duik, zelfde instap wederom met commandosprong, maar afstand was wat groter vanwege eb.
Gingen we de eerste duik rechtsaf (van schets af gezien) nu was het linksaf.
We bleven als groep wat bij elkaar en dat was voor mij om foto’s te maken pech hebben, ter plaatse zit een giga grote murene, maar die trok zich wijselijk terug zodat ik hem niet heb kunnen vereeuwigen.
Daarnaast zijn er altijd duikers die het zand doen opdwarrelen omdat ze niet goed kunnen trimmen, ook hier was het niet anders.
Ook bij een geel gevlekte murene onderging ik hetzelfde lot, nu maar wat van de groep afwijken en zelf wat onderzoeken en al vrij vlot was het bingo.
Naar naderhand bleek een aardige sidderrog en die kon ik mooi op de foto zetten.
Louis vertelde me dat je met deze vissen moet oppassen, als ze in het nauw komen kunnen ze in één keer uithalen en een beste schok teweeg brengen.
Doordat ik lang op dezelfde plek bleef kwam het groepje ook al vlot langs en konden ook zij de rog aanschouwen.
We zijn al op de terugweg, nog een aantal sepia’s komen we voorbij, het blijven bijzondere dieren.
En dan is ook de laatste duik die ik maak ten einde, via het trappetje naar boven hetgeen wat moeilijker gaat, de wind en golven zijn wat toegenomen en dan wordt een en ander wat moeilijker.
En dan is er nog dat hele eind met volle uitrusting wat je naar boven moet, gewoon rustig aan maar ik was blij dat ik boven was.
Zicht 30+ mtr, diepte 18,3 mtr, temperatuur 22º, duiktijd 47 minuten.
Gids Louis en buddy John
Met ca 25 minuten zijn we weer bij de duikbasis, je duikuitrusting moet je zelf even afspoelen en te drogen hangen, vervolgens worden we weer bij ons hotel afgeleverd, morgen komen we weer even langs om af te rekenen en stempels in logboek te zetten.
Sidderrog
Onze een na laatste dag is aangebroken, we gaan even naar de duikbasis om af te rekenen.
We zijn op Fuertaventura, Gran Canaria en Lanzarote geweest, maar laatst genoemde heeft mijn voorkeur beslist betreffende het duiken.
Gran Canaria het grootste deel van de duiklocaties moet je met de boot doen, voor twee duiken ben je beslist een dag onder de pannen, af en toe wat stenen en een vm Russische vleugelboot die volledig uit elkaar ligt moet een wrak voorstellen voor de rest zandvlakte waar weinig op te zien is.
Fuertaventura heb ik maar één duiklocatie bezocht die qua rotspartijen een beetje kan wedijveren met Lanzarote, voor de rest kunstmatige duikobjecten op een zandvlakte en dat is het zo ongeveer
Ik geef toe ik heb op bovengenoemde eilanden niet alle duiklocaties bezocht, maar dat heb ik op Lanzarote ook niet gedaan.
Toch gaat mijn voorkeur naar Lanzarote uit, alle bezochte locaties hebben rotsen/drop offs en daar zit te allen tijde meer leven dan op een zandvlakte.
Daarnaast zijn er nog een aantal wrakken die ik niet bedoken heb maar qua schetsen en omschrijving ziet dat er goed uit, al met al een reden om binnenkort terug te gaan.
Daarnaast bestaat de mogelijkheid om met een boot naar speciale locaties te gaan waar groter wild te zien is, maar dat is afhankelijk van je ervaring/brevetniveau.
Last but not least, de duikbasis “Aquatis Diving Center”, kleinschalig maar zeer gedreven medewerkers, het is Jürgen, Merel, Louis en alle andere Collega’s nooit teveel om het je naar je zin te maken.
Uitrustingen zijn van recente datum en alles is goed onderhouden.
Afspraak is afspraak, je wordt op tijd opgehaald en na de duik weer terug gebracht.
Niet duikende partner kan altijd voor € 10,= meerijden naar een duiklocatie.
Briefing en de-brieving was altijd uitstekend.
Wil je je eigen uitrusting meenemen dat is altijd mogelijk, dan kun je een fles en lood huren maar moet je wel extra vrachtkosten voor het vliegtuig betalen en je sleept met twee koffers.
Ik had alleen mijn duikcomputer/druksensor mee genomen en natuurlijk logboek en keurings-bewijs, daarnaast moet je kunnen aantonen dat je een duikverzekering/lidmaatschap (NOB) hebt.
Het eiland zelf is natuurlijk toeristisch, veel stranden waar je diverse soorten watersporten kunt beoefenen en natuurlijk ook lekker luieren.
Wij zaten in het plaatsje Costa Tequise, waar genoeg te beleven is en ook leuke restaurantjes en barretjes te vinden zijn.
Hotels ed zijn er in diverse prijsklasse te vinden en combi (reis/hotel) wordt door diverse reisorganisaties aangeboden.
Je kunt gewoon met de euro betalen en ook pinnen zoals hier
Vanaf Groningen/Eelde vlieg je in ca 4 uur naar het Spaanse eiland Lanzarote, je blijft dus in Europa en hoeft dus geen aanvullende reispapieren ed.
Op zaterdag 15 november vertrokken we om ca 10.30 uur en 4 uur later waren we weer in Eelde, toen nog een half uurtje rijden en we waren weer thuis.
Schetsen van duiklocaties heb ik uit de prospectus van de duikgids (156 bldz !!!) van Lanzarote gehaald welke door het bureau van toerisme gemaakt is: http://www.turismolanzarote.com/en/buceo/guia_lanzaroteideal_af.pdf
Zeer mooi.
Foto’s zijn van mijzelf.
Theo
Reacties
9 reacties op “Canarische eilanden, Lanzarote”
Geweldig! Om jaloers op te worden. Toffe foto’s ook!
Mooi verslag! Wil er nu ook wel heen!
Super plek om te duiken, wij zijn ook bij Puerto del Carmen geweest.
ja je zit ons wel heel erg lekker te maken theo!!!! Helemaal als ik naar buiten kijk met dat lekkere weer Hierro.
Een zeer mooie (duik)vacatie Theo, misschien voor ons ook een optie om ipv Egypte daar heen te gaan. Moet Johan nog even zijn best doen om de brevetten te halen 🙂
Wat weer een moois verhaal en foto’s!! Geweldig
Mooi verteld Theo en geweldige foto’s.
Staat op het vakantie verlanglijstje.
Mooi verslag. Goede vakantie gehad lees ik wel. Lanzarote maar op de verlangelijst gezet.
Mooi verslag en mooie foto’s. Leuke vakantie gehad lees ik wel. Ik heb hierbij Lanzarote op m’n verlangelijst gezet.