Voor de volgende dag alvast weer afgesproken om 8 uur zal ik worden opgehaald maar zover zal het niet komen. Zaterdags ’s morgens enorm aan de diaree, maar afgebeld en de hele dag lopramine slikken en in de buurt van het toilet blijven. Zondags geen verbetering en via de hostess van de reisorganisatie contact gemaakt met een plaatselijke arts welke ’s middags langs komt. De arts spreekt redelijk Nederlands en vermoed dat ik een bacteriële infectie heb, krijg antibiotica en de volgende dag moet er verbetering zijn. En inderdaad de symptomen zijn verdwenen en ik kan weer met een gerust hart aan duiken denken. Het toont maar weer eens aan dat wij westerlingen zeer vatbaar zijn voor alles. Je probeert na te gaan wat er fout is gegaan, ik had na mijn vorige duik een gesealde beker met water gekregen, normaal zit daar een verpakt rietje bij wat je door het plastic plaatje steekt waarna je het water kunt opdrinken. Maar er was in de buurt geen rietje dus maar even met je nagel er doorheen prikken en vervolgens de beker aan de mond zetten. Die dag ook een blikje cola gehad, normaal in het glas nu de beker aan de mond. Wie zal het zeggen hoe het gebeurt is maar je moet ook hier nadenken bij wat je doet. Aan het eind van maandag een belletje naar de duikbasis dat ik beter was.
Dinsdag 12 oktober was mijn laatste kans om te duiken aangezien we donderdag weer gingen vliegen. Ik had aangegeven graag nog eens de ‘pygmee’ zeepaardjes te willen zien, dit zijn de kleinste zeepaardjes die men tot nu toe heeft gezien ca 10 á 15 mm groot.
Achtste duik Tulamben
De locatie hiervoor is in de buurt van Tulamben, dus eerst weer een reis van 2,5 uur, dan aan de kust je uitrusting klaarmaken en vervolgens in een plaatselijk bootje een minuut of 10 varen naar de duiklocatie genaamd ‘drop off’. Mijn gids was Kadé waar ik voorgaande keren al diverse malen mee had gedoken en wist dat als er iemand was die deze ‘pygmee’ zeepaardjes kon vinden hij het wel was. Nitrox EAN 31, duiktijd 62 minuten, diepte 25,3 mtr, min / max temp water 30 / 33,2 ⁰. Het was even zoeken maar toen kwamen we bij een waaier koraal waar diverse ‘pygmee’ zeepaardjes zaten. Je ziet ze zo nooit omdat ze dezelfde kleur en vorm hebben als het koraal waar ze zich aan vasthouden, maar wapper je even voorzichtig met je handen in de buurt van het koraal dan zie je ze bewegen. Met een macrolens heb je de meeste kans om ze te vereeuwigen en ik had het geluk om zelfs nog een paartje te fotograferen. Daarnaast nog vele soorten slaken, een gibbon eal, poetsgarnalen etc. gezien, een fabelachtige duik.
Negende en laatste duik Tulamben
De laatste duik alweer, ook nu weer in de omgeving van Tulamben bij het plaatsje Sorayja. Nitrox EAN 32, duiktijd 73 minuten, diepte 21,6 mtr, min / max temp water 28,8 / 30,8 ⁰.
We vertrekken weer vanuit Tulamben en varen in een klein half uur naar de bewuste locatie. Onder water is het een en al zwart van het lavazand en her en der wat steen en of koraalklompen waarvan je zeker kunt zijn dat hier wat bij zit. En inderdaad teveel om op te noemen en op het laatst gaf Kadé aan dat hij bijna zonder lucht zat en dat we moesten stoppen anders had ik mijn fles tot de laatste teug leeg getrokken, zo indrukwekkend alles hier was.
Alle duiken heb ik gemaakt met een aluminium fles met een inhoud van 11,4 liter, luchtverbruik 11,2 tot 12,4 liter per minuut met een uitzondering van de zware stromingsduik toen het verbruik op 15,3 liter lag en alles met nitrox met een zuurstofpercentage van 31 tot 33 %.
Woensdag mijn duikuitrusting ophalen om te laten drogen die dag nog even lekker genieten van alle faciliteiten van het hotel en strand. Donderdag ’s morgens de koffers inpakken en tegen de middag vertrekken we richting het vliegveld waar we om ruim 14 uur vertrekken naar Hong Kong, wederom een tussenstop van een kleine drie uur om vervolgens 12 uur te moeten vliegen om in Amsterdam aan te komen. Het is ’s morgens half zeven als we landen temperatuur ca 6 ⁰, 24 uur daarvoor zaten we nog aan het zwembad bij een temperatuur van ruim 34 ⁰, dit is echt wennen. Maar goed een lange broek en dikke trui doen wonderen en een paar dagen later weet je niet beter. Een van de reden dat ik naar Bali ging was om de ’Mola Mola’ te spotten en die heb ik nog steeds niet gezien, dus ja ik zal weer een keertje terug moeten en dat vind ik echt héél erg.
